Gurbet Şiiri - Taha Aygün Kanca

Yüreğimde yanıyor Erzurum ateşi,
Viraneler oluyor yalnızlığın kardeşi.
Dostlardan uzaktayım garip bir yolcu gibi,
Geziyorum devamlı duyanlar diyor deli.
Kaderimde varmış İstanbul’da bulunmak,
Cennet mahallesinde top oynayıp koşarak.
Diyorum ki; biz neden bölük bölük olmuşuz,
Aydınlığı bırakıp karanlığa koşmuşuz.
Eyvah eyvah diyerek nedamet duyuyorum,
Geçen eski günlere yeniler ekliyorum.
Dostlar dostundan uzak bulunduğum günlerce,
Çekiyorum her zaman hemen her gün işkence.
Gurbetteki acıyı anlayanlar belki çok,
Kalbimdeki sızıyı dindirecek dostlar yok.
Kafamdaki her fikir bana sinyal veriyor,
Sert iklimin çocuğu fırsat bulup gel diyor.