Gurbet Şiiri - Vedat Fazıl

'Ben can özümde senim buralarda acı,sancını duyuyorum
Ağladığını feryadlarını ben senide solan yüzünüde görüyorum
Yalnızlığının ıslatdığı kızarmış yanaklarını
Yorğun bedeninin altında seni taşımakdan bitkin düşmüş ayaklarını
Ben görüyorum bu şehrin kaldırımlarını
Ne kadar kalabalıkda olsa ıpıssız kimsesiz benim doldurduğum soklarını
Hastaneleri postahaneleri.O heybetli yapıların gece ışıklarına
Özgürlüğün koynunda uyuyan o gürbüz o öksüz cocuklarını
Omuzların kazma kürek sabahın nahoş soğuda şu adamcağız
Şu köşedeki simitci bozacı,za ötede kümelenmiş gurbet ekmekcileri
Sarhoş fırıncı eski tranvay.Neden benden başka beni seni tanıyan yok
Dün bitdi bizim defder yazıldı karaladı atıldı bir köşeye
Artık ortağımda yok yudumlaştığımız şimdi aşdığım öküz öldüren şişeye
Vesselam gurbet işte buralar uzaklardandan uzak
Zor iştir güzel arkadaşım bu diyarda bu hasretle yaşamak
Sürğünlüğümü biliyorum ben deki yürekten asırlardır
Sen daha dünküsün bu günküsün,hatırlamadığımı düşünme
Gün işte zamanın gerisinde caprazlığıyla oturmuş
Ömür işte cıkmaz bir sokak tüm yolları bitirrmiş
Senide savurmuş buralara bu rüzgar bilmem hanği mevsimde
İşte sürğünlüğümde bu bendeki sencil yüreğimde'

24/10/2010 Kıbrıs