Gurbet Şiiri - Mustafa Deniz

Halim nicedir görseniz
Gurbeti bana sorsanız
Kan çıkmaz bıçak vursanız
Dondurucu kıştır gurbet

İnsanı dağlayıp yakan
Sinesinde sıla kokan
Gözlerden süzülüp akan
Damla damla yaştır gurbet

Sıladan anı taşıyan
Yollara hasret döşeyen
Dilde hayalde yaşayan
El yetmeyen düştür gurbet

Eli ayağı bağlayan
Seven yüreği dağlayan
Geçit vermeyip eğleyen
Yola konan taştır gurbet

Alınıp da satılmayan
Halk içinde tutulmayan
Çetin ceviz yutulmayan
Eti yenmez leştir gurbet

Abu hayat olsa içme
Kıyısından dahi geçme
Ayrılık mı kolay biçme
Er kişiye tuştur gurbet

Gurbet el ne kadar zorsa
İnsanlar ızdırap çekse
Sonunda kavuşmak varsa
Yol beklemek hoştur gurbet

Hayatın kara incisi
Deniz’i tuttu sancısı
Acıların en acısı
Ölüm ile eştir gurbet