Gurbet Şiiri - Sema Icin Bilgic

gurbette aksam yagmur yagiyor rüzgarla karisik sesler
siladan ciliz gelen bir ses sanki annem beni cagiriyor
kiziyorum kendime kus gibi kanat cirpamiyorum diye
kiziyorum su gurbete niye bu kadar uzaklik niye

burda günesi fazla görmüyorum anlamadim gurbet diyemi dogmuyor
insanlarida günaydin diyor ama sizin gibi bakmiyor
iyi ki evleri konfor yoksa insan hic isnmiyor
parkta cocuklar oynuyor birbirine ama hic yaklasmiyor
bizim cocuklar gibi bagirisip kosusmuyor
komsulari birbirine selam veriyor veriyorda hic bir aci kahveni icmiyor
ömrünü gecirsende bu kimsesizlige alisilmiyor
cocuklarimiz mi onlar calisan anne ve babayla kreslerde büyüyor
silayi görünce ana baba vatani diyor iki arada kaliyor anlatamiyor
cünki artik onlar bizim dili konusmuyor
cünki onlar komsuculuk oynamiyor komsusunun cocugunu tanimiyor
cünki burasi gurbet kimse kimseyi tanimiyor buda onlara agir gelmiyor
cünki burasi gurbet sen silani silanda seni hasret icinde hep bekliyor

bak yagmuru dindi cagiran annemin sesiydi yine uzaga gitti
ve benim icin yagan yagmur hayallerimin saatiydi
son damlasiyla gene bitti geri dönüsü yok bu sadece bir ümitti