Gurbet Şiiri - Mehmet Gözükara

Beşiğin arkası gurbet biliriz
Ana kucağıdır sılamız bizim
Helâllik isteriz rıza dileriz
Giderken yakılır kınamız bizim

Dizginlenmez şaha kalkar arzular
Hasret deste deste yürek sızılar
Ağlaşır koyunlar meler kuzular
Ahuzârla geçer günümüz bizim

Şükür vadisinde sabır yetirir
Kimi mecnun olur aklın yitirir
Gâh selam götürür gâhi getirir
Turnamız, Kumrumuz, Sunamız bizim

Hasret dağlarını aşarken kuşlar
Başı duman duman kar olur kışlar
Sevdanın sesini duyan alkışlar
Bugüne benziyor dünümüz bizim

Gönül pervaz eder beden yaşlanır
Bir zaman diyerek söze başlanır
İlmek ilmek motif motif işlenir
Kelep kelep hasret anımız bizim

Ufuk kızıllaşıp Güneş batarken
Sevip sevilenler dilek tutarken
Sabah uyanırken gece yatarken
Gurbete çevrilir yönümüz bizim

Duygular soruya yer bırakmadı
Sular ıslatmadı, ateş yakmadı
Canımız çıkmadan hasret çıkmadı
Vardır Gözükara yanımız bizim

Seyr ü Sefer (sh. 38)