Gurbet Şiiri - Mete Oğuzhan Yıldız

Gurbet

Kimisi mahvoldu kimisi şöhret

Sevenlerin hasmı olandır gurbet

Kimleri sevmeye bırakmış hasret

Acı verip zevke dalandır gurbet

Canımın yarısı,yürek paresi

Kahrolsun ayrılık yok ki çaresi

Şu İstanbul nere köyüm neresi

Darmadağın halim talandır gurbet

Kiminin ününü arza duyurdu

Kimisini fazla sevdi kayırdı

Çok seven cananı candan ayırdı

Gülüyor derlerse yalandır gurbet

O yokken aşımın tuzu olmuyor

Mutluluk,gülmek mi sözü olmuyor

İnsanın hayatta gözü olmuyor

Herkesle küs yalnız kalandır gurbet

Ne zaman bitecek zalim ayrılık

Yoktu aramızda ayrı gayrılık

Uçup gidem diyom kanadım kırık

Kahrolan geride kalandır gurbet

Yardan ayrı düştüm başım belada

Kendim gurbetteyim gönlüm sılada

Kısmet değil vuslat ah bu yıla da
Başımı dertlere salandır gurbet

Söz kestik,ant içtik,içmişiz şerbet

Devran dönsün nolur rolünü devret

Sözlüme kavuşmak en büyük servet

Mutluluğu benden çalandır gurbet

Aklım onsuz yarım sanki deliyim

Yaşıyor sanmayın ben bir ölüyüm

Özlemim birikti hasret gölüyüm

Aklımı başımdan alandır gurbet.

Mete Yıldız