Gurbet Şiiri - Veli Mehmetoğlu

Yirmi beşimde aldım beklide ahların en büyüğünü
İlkkez bu yaşımda yalvarmıştı annem
Dön gurbetten diye
Kara trenler gibi gittik ardımıza bakmadan
Kalpleri eze eze delikanlıydıkya
Yirmi birimde yıktım ben hayata dair ümitlerimi
Daha körpecik yirmibirimde
Başka kollara gidince kara sevdam
Çoooook şey gitti ondan sonra benden
Basit bir ömür kaldı sadece seni senin gibisini aramak
Ama on yediydi bütün çalkantıların sebebi
Baba ma bile karşı gelmiştim bu yaşta
Temelidir bütün deliliğimin
Ahhh şimdi birimde olsam
Sımsıcak kucağında annem
Yavaşça büyüsem yine
Köyümün buğday kokan rüzgarları
Çarpsa çarpsa yüzüme
Yedi yaşımda yine bıraksanız öğretmenimin ellerine
Beni…..ilk okuluma ilk yazdığım yere
Ve bittiğinde cesaretiniz varsa
Yine on birim de vedalaşırız gurbete doğru
Okuyup adam ol diye su dökersiniz arkamdan
Benim yok ama eğer sizin varsa anne
Giderim ben hiç gitmem diyemedimki size
Yine giderim gönder meye olursa cesaretiniz.
Ama şunu bilin
Ben bin kere gelsem dünyaya
Bin kere düşerim herhalde gurbete
Bin kere gelsem ben dünyaya
Bin kere düşerim bu kara sevdaya
Ve bin kere gelsem dünyaya
İnanın bin kere hasret ölürüm bir şeylere
Belki yüzüme çarpan buğday kokulu rüzgarlara
Belki kollarımda kara sevdama
Belki annem ellerindeki kırmızı kınalara
Dedimya ben bin kere gelsem dünyaya
Bin kere hasret ölürüm birşeylere
Dön desenizde çok geç artık
Nasır tuttu sarılacak kollarım
Dön dersiniz bilirim ama dönemem
Erkeklik var serde
Birdaha gelirsem bir zaman dünyaya
Gurbete göndermezsiniz olur biter