İlk ayak bastığımda toprağına
Içim cız etmişti garip bir hüzünle
Pembe bulutların arasında
Cahil gönlüm dolaşıyordu sevgiyle
Haftalar geçerken
Ve büyüsü kaçarken güzel herşeyin
Darbeler geliyordu!
Ailem yokken,
Dostlarım yokken,
Ve o çok sevdiğim yastığım yokken...
Olsun diyordu cahil gönlüm
Sevdiğim yanımda ya!
Yeter bana dünyamda o
Ekmeğim de o
Öyleydi öyle olmasına ama
Inkar mı edeyim?
Yok mu sayayım?
Nasıl durdurayım?
Icimdeki fırtınayı...
Gurbet bir kere de ben seni yakalayabilsem
Ve desem ki; Eyyyyy! gurbet ne canlar yaktın sen
Oh olsun! sana diyebilsem
Ne çare?
Ne çare?
Ben bulamadım bir çare
Hep olanla yetindim
Yetindiğim şeyler bile elimden
Teker teker alındı
Ben yittim...
Yittik...
Ama gurbet hiç bitmedi....
Kayıt Tarihi : 28.6.2007 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gurbetin hikayesi coook uzun yazmaya kalkarsam sayfalar yetmez... :) 28.06.2007.
SOLİNGEN
Amsterdamdan selamlar
TÜM YORUMLAR (23)