Gurbet Şiiri - Serhat Can

Gurbet, inandım. Senin tılsımlı oltaların var,
“Adam olmak” adına kaç genci kaçırdın.
Sılada analar ağlar, babalar ağlar,
Oğullarına, günleri zehir edip içirdin.

Kardeşlerimin kimini aldın, kimini sattın,
Tam iyileşirken yüreğimdeki yaralar,
Bu sefer de oğulcuğumu aldattın.
O da düştü ağına neye yarar?

Gerçekleri, acı söyleyen ayna gibisin,
Yaşlıya yaşlı,çirkine çirkin denmez ki.
Gurbetin insanı adam edişi var ama,
Bu kadar da acımasız olunmaz ki.

Ellere yakında, bize uzaklarda sattılar,
Aldığımız da beş para etmez beylikler.
Hep biz gibi garipleri aldattılar,
Gurbet, al verdiklerini, aldıklarını geri ver.

Gurbet, oğlun kızın var mı senin?
Sanırım varsa da üveydir.
Ya da okuluna evinden gidip gelmiş,
Bey oğlu beydir.

Gurbet, sen akbabalardan betersin,
Körpecik yavruların peşine düşersin.
Akbabalar sabredip, ölmemizi beklerler ama,
Sen adamı ölmeden önce yersin.

Gurbet, sana selam verilmez ama,
Oğlumu rehin aldın. Ocağına düştüm.
Hikmetinden sual sorulmaz ama,
Yine gencecik insanları ağlatır mısın?

13.10.2005
Acıpayam