Sesime ses vermiyor, gurbet elleri.
Kardan konuşmuyor bülbül dilleri.
Kokluyorum sıladan gelen yelleri.
Ama ne çare, koku kalmamış.
Gurbet elin karı, soğuğu bol.
Diyom gurbet ele, sende kahrol.
Sılaya gidecek, arıyorum yol.
Kar kapatmış dağı, yollar kalmamış.
Hasta olsam kimse, gelip bakmıyor.
Ağlasamda göz yaşlarım akmıyor.
Kura çeksem izin bana çıkmıyor.
İzin kağıtları da, bitmiş kalmamış.
Gurbetin kahrını elbet bilirim.
Hele bir tatil olsun bende gelirim.
Yazmadım sana, affını dilerim.
Zarf, kalem, kağıt, pul kalmamış.
VELİ CELAL yazarsın, hep şaşkın şaşkın.
Demeyin söyletir, seni bu aşkın.
Kederim boyumdan daha aşkın.
Gidem dedim, baktım taşıt kalmamış.
01 Kasım 1957
(Akşehir)
Kayıt Tarihi : 24.3.2006 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!