Gurbet Şiiri - Mehmet Postallı

Gurbette yaşayan hemşehrilerime ithaf ediyorum.

Ocağıma düştün diye;
Sinsi sinsi güler gurbet.
İçerini kemirmeye;
Beklemeden dalar gurbet

Hasretlik içine çöker
Gözyaşı bendini yıkar
Od düştüğü yeri yakar
Yüreğine dolar gurbet

Garipten alır hıncını
Erken kocatır, gencini
Kimseler duymaz sancını
Dertten derde salar gurbet

Kuşları da hissiz öter
Gecesi gündüzden beter
Yatak diken gibi batar
Uykuları böler gurbet

Güneş bile yaslı doğar
Kasavet, sevinci boğar
Yazın, başına kar yağar
Saçlarını yolar gurbet

İster para içinde yüz
Bulamazsın aşina yüz
Bir derdine eklenir yüz
Ömrünü de çalar gurbet.