Gurbet Şiiri - Abdulkadir Turğut

Gurbette hüzünle çöker karanlık
Rüzgâr sesi kırık camlarda ıslık
Kederler sürekli sevinçler anlık

Uçsuz bucaksız bir çöldür gurbet
Gözyaşıyla dolan bir göldür gurbet

Hava kararınca yürekler sızlar
Bıçakla açılmaz olur ağızlar
Garipler uyumaz bir de yıldızlar

Zehirle sunulan bir baldır gurbet
Denizde tutulan bir daldır gurbet

Gurbet zorunlu hicret ateşi
Yoksulluk gurbetin ikiz kardeşi
Doğması beklenen umut güneşi

Dikenle çevrili bir güldür gurbet
Altında köz olan bir küldür gurbet

İnsan ekmek için düşmekte çöle
Sılada vatandaş gurbette köle
Alışır kendine biçilen role

Garibin altında bir çuldur gurbet
Yârin mektubunda bir puldur gurbet

Bir nefes sigara ve bir yudum çay
Böyle geçer her gün her hafta her ay
Garibin dileği küçücük bir pay

Fakirler için bir züldür gurbet
Zindanın camında bir tüldür gurbet