Gür Sevil Şiirleri - Şair Gür Sevil

bilinmez,
sevdanın peşinde
asırlık çınarların,
zamana ve rüzgara dayandıkları gibi
buz tumuş yalnızlıkların içinde
belki bir doğum sabahı

Düşünüyorum...

Gitme,
ellerim ayazda kalır
üşürüm sonra.
Gitme diyesim geliyor,

serezde,
yağmur kokuyordu gökyüzü
her an boşalacak gibi
gözyaşları belli olmuyordu hüzün anlarında
bedreddinim bir ağaca can veriyor,asılı
toprağa karışıyor,mechullere

sesimin tınısı yok artık,
sevişmelerin eski tadı,

hükümsüz kalan birtek benmiyim,
ölüme yatmışken bedenler,

gül me
yanağının diğer yarısı kayıp
dudağın yaptığı işten bi haber
ayrıksı bir ot,
budanmayı bekler
tebessüm,

başka doğdu güneş
katıp ölümü önüne
gece kadar belirsizdi gün doğumu
siyaha boyanan kelimelerin beceriksizliği
anlamlar dilenir
mahçup bir gülüş yarin dehlizlerinde

Habersizdi gelişin
gidişin de habersiz oldu
bir nefes bitiminde

ayrılıklara gebe bırakıp bütün buluşmaları
gittin...

yağmurlar vurur kente
aforoz edilmeyi bekleyen duygular
koyverir kendini
darağaçları kurulur
asılan bu kent
kendinden utanır

yaram
kanıyor demektir
kefensiz ölüyorsa çocuklar
savaşların ortasında

hayat

mülteci bir hüzün kokar yüreğim,mülteci bir aşk
bir çocuğun ağlayan gözlerinde gördük umudu
bir ananın sıcaklığında
sınırları çizilmiş yaşamlarda

saçları kısaltılmış,yırtık papuçlar