Gür Kan Şiirleri - Şair Gür Kan

Aldik tozlu Raflardan kilitlenmis Okunmayi Yazilmayi Bekleyen bir Kitab,
Unutulmus Icindeki, Yazilar yavas yavas Kaybolmaya yüz tutmus,

Ne Sevgi ne Ask ne Mutluluk nede Hasret Kalmis, Basladik Sonlardan Yazmaya,
Basta Gülmeyi ögrettik Güldük Icine Sevgiyi Sevmeyi koyduk,

Müezzin Sela okuyordu bir Öglen Vakti, Düsündüm acaba Kim Öldü diye, Kalkmak istedim ama kalkamadim.
Carsafi Boynuma kadar cekmisler, Basimda Anam Agliyordu, Ayetler tek tek dökülüyordu Mollanin dilinden, Anladimki Sela banaymis, Yar bizi Cagrirmis Eyvallah dedik.
Gasilhaneye götürmeden Evde son Duam yapiliyordu El Fatiha dendiginde Feryat Figanlar kopuyordu.

Yatirdilar beni Soguk bir tasin üzerine Üsüyordum kimsin Nesin ne Yasadin demeden son Abdestimi aldiriyordu Kardesim, Gözlerinden yaslar dökülüyordu,
Mirildaniyordu: "Ne Yasadinki sen Neden Sevgili seni bizden aldiki bukadar erken bizde Sevdik Seni bu yalan Hayatta yerin olmadi Asikardi Kardesim" diyordu.