recmi gül, örtüsü tül akşamda
bir çift petunya
susuyor gözlerimin ormanında
-bir intizar gibi-
birbirine yakın, birbirinden uzak
incecik bir koku salarak
gamzelerinden
nerdeyse eğer
güzyeniği boynunu kuğu
sıyırır alevden eteğini gün
vurur cana yangını
-telli pullu bir gelin gibi
gerdek yatağında, sereserpe-
nerdeyse çıkar yıldızlar
cömert ve dingin ay
döküp yakamozlarını suya
sana alnı akıtma bir tay yolladım
yelesinde turkuaz bir türkü
damıtıp imbiğinden
kapıdaki hanımelinin
bu gece melekler erkenci
bu gece erganun ve erguvan
demlen sevdiğim
küskünlük boynuma yazgı
işte son dizeyi yazıyor gül/gün
-armadası tunçtan-
ben deva bulmam
dönmeden son sürgün
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 19:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şaire köşe taşlarını güzel yerine koymuş.
Bir şiir bu kadarmı güzel kaleme alınır.
Oku,oku,oku.
Muhteşem ötesi bir eser.
Ne güzel de yakışmış günün köşesine.
Kalemi tebrik ederim.
Saygılar....
şiiriniz duygulu ve ahenkli.Takılmadan,sıkılmadan
okudum.Tebrik ediyorum, daha güzellerini de umuyorum...
Enver Özçağlayan
Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (8)