Karanlık basmıştı aynalara.
Adam gibi adamdı gençliğinde,
Tam altı okkalık bir bilek,
Gönlünde tonlarca sevgi vardı.
Aynalarla barışık,
Sevgiye tok,
Susamıştı gönlünce mertliğe.
Öyle derinlere zincirlemişti ki sevdasını,
Sürekli kendine kıyan bir cellat gibiydi.
Muammalar dolu gözlerinde
Tadı baldıran acısı,keskin kekik kokulu
Melankolik lanetler yarışırdı dilinde.
Bir de; kalbindeki soytarı hüzün...
Gölgelerin yüzleri arasında vurulmuş,
Kirpikleri bir çağlayan gibiydi yüreğinde.
Yaşamın kullanılmayan bir cümlesiydi dudaklarda
Oysa,susmak bilinmeyen bir mezarın kelimesi değilmiydi?
Ve,
Bir hicran dolu şarkıyı dinlerken,
Bir yetmişlikle kahroldu.
Ne zambak rengi sevdalar,
Ne gönüldeki sevgiler susturamadı yüreğini.
Günün yüzünü okurken sessizce,
Yokoldu öylesine suskun olarak............
Kayıt Tarihi : 4.1.2007 15:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yokoldu öylesine suskun olarak............
Yine kendisine kıydı o okkalı yüreği.... Tebrikler Adnan Bey...
Bir yetmişlikle kahroldu.
Ne zambak rengi sevdalar,
Ne gönüldeki sevgiler susturamadı yüreğini.
Günün yüzünü okurken sessizce,
Yokoldu öylesine suskun olarak
güzel bir şiir okudum Adnan abi,tebrik ediyorum.
Beğenerek ve etkisinde kalarak okudum.
Tebriklerimle birlikte 10 puan gönderiyor,
Günün yüzü bu güzel yüreğe hakettiği mutluluğu okutsun diliyorum.
TÜM YORUMLAR (25)