//..GÜNÜN SORUSU...Şiirde tarz nedir?

Bugünkü sorumuz şiirde tarz nedir, belli bir tarzınız var mı?

____________________________________
____________________________________

Sevil NİZAMOĞULLARI

şiir duygularla kelimelerin dansı olduğuna göre bu dansın ritmi her şairde farklıdır. Kimi rac dansı, kimi tango, kimi slow kimi de halk dansı yapar. Ben şairin duyguları ile kelimeleri dans ettirme stiline tarz diyorum. Benim tarzım var diyemem çünkü daha dans etmeyi öğrenemedim.. :) iki ileri bir geri gidip geliyorum henüz... :)

____________________________________

Gül DOĞAN

valla olduğum gibiyim :) sade yazmayı seviyorum. şiir demiyorum şaire yada şair değilim :) hasbihal benimkisi:9 terapi mahiyetinde. hece ölçüsünü sevmediğimi biliyorum. en çok Orhan Veli'mi seviyorum :))) olduğu gibi olmalı analitik geometri gibi çözmek zorunda olmamlı okuyan bu benim fikrim tabi :)) sevgi ve selamlar:() Gül Doğan

____________________________________

Seher ERCAN

Evet şiir adı altında duygularımı döküyorum ve paylaşıyorum sizlerle ama kendimi şair olarak nitelendirmediğim için....tarzım da şudur diyemiyorum...şiiri, ne tarz olursa olsun okumayı ve hissettiklerimi yazmayı da çok seviyorum :)

____________________________________

Mevlüde DEMİR

GALİBA BEN DANSI SEVİYORUM :)) KELİME OYUNLARINA BAYILIYORUM.YAZMAK İSTEDİĞİM DUYGULARI SINIR TANIMADAN YAZIYORUM.BENİM ŞİİRLERİMİ OKUYAN ANLAR.ÇÖZMEK İÇİN HESAP YAPMASINA GEREK YOKTUR :))
SELAMLARIMLA

____________________________________

Türkan DİNÇER

Şiirde şu tarz yada bu tarz diye ayrım yapmak sanırım yanlış. Şiir duyguların dışa vurma şekli olduğuna göre insan istediği şekilde şiir yazmalı, yazabilmeli bence.

Ben şair değilim. Yalnızca duygu ve düşlerimi istediğim şekilde ortaya döken ve yazılarımda sınır çizmeyen biriyim.İç dünyamı hissettiğim şekilde ortaya dökmeyi seviyorum. Sade yalın ve anlaşılır olması ve duygularımı anlatıyor olması çok önemli yazdıklarımın yada okuduklarımın. Ahmet Arif, Nazım Hikmet, Atilla İlhan okuduğumda gelirim kendime.

_____________________________________

Feride Özmat

Yazdıklarımın şiir olduğu iddiasında elbette değilim ama ben ''sade'' yazmayı sevmiyorum. Sevgili Gül'ün bahsettiği 'analitik geometri çözmeye' benziyor benim yazdıklarım. Çünkü kelimeleri gerçekte oldukları anlamın dışına çıkarıp, içlerine başka anlamlar koyarak okuyucuyu ''şaşırtmaya ve düşünmeye zorlamayı'' seviyorum; serbest çalışmalarımda da, hece çalışmalarımda da... Böylece her okuyan kendine göre yorumlayarak başka başka anlamlar çıkarabiliyor yazdıklarımdan ki istediğim ve bence güzel olan zaten bu. Ve bu tarzımla sürrealist yani ikinci yeni akıma oldukça yakın olduğumu söyleyebilirim.

_____________________________________

Ahmet TIĞLI

Şiirde tarz,diğer anlamda uslüp,şiirin özgünlüğünü belirler.Şiirin altında imza olmadan bu şiir filan şaire ait diyebiliyorsak,o şairin tarzını yakalayışımızdan kaynaklanmaktadır.Bir bakıma şiirin kişiye özgü,özgün(orijinal) oluşuyla alakalıdır.Burada o şairin ses uyumunu nasıl kullandığı,o şairin şiirinin dokusunu örerken hangi argümanları kullandığı,ritim,uyaklarda hangi sesi kullandığı,içerik açısından ilgi alanı içindeki konular hangisidir.Bunların hepsi o şairin şiirini oluşturur,o şiirdeki tarzı(uslubu) oluşturur.Şiirime yorum getiren bir arkadaş şöyle bir ifade kullanmıştı,artık sen şiirlerinin altına imza atmasan da ben bu bir Ahmet Tığlı şiiri olduğunu söyleyebilirim.Saygımla efendim.

______________________________________

H Hikmet Esen

Sevil Hanım'ın 'tarz ve dans' benzetmesini çok beğendim..Şiirde tarz ile şairin yorum biçimindeki özgün bakış açısı kastediliyorsa, söz söyleme sanatına, dil'i kullanımına, dünya görüşüne, yaşama bakışına kadar irdelenir yazım uslubu.. Hiç bir şair arkadaşım inanmadığı,savunmayacağı duygu ve düşüncelerini şiir olarak dökmez mısralara.. Yok tarzdan kasıt, Divan şiiri, Halk Şiiri, Serbest Şiir farklılığı ise daha başka görüşlerde koymak mümkün ortaya.. şu an da bile Antolojide hem serbest dalda, hem de Halk Şiiri kapsamında hece ölçüsü kullanarak mükemmel şiirler yazan Şair arkadaşlarımız var.. Daha da ilgincini söyleyeyim; ben serbest dalda şiirler yazan bir arkadaşınızım, ama kendime dair itirafta bulunmam gerekirse yazarken hece ölçüsü endişesi taşırım kalemimde.. Serbest'te de mısralardaki hece sayısının dizenin vuruculuğu, akıcılığıyla direk bağlantılı olduğuna inanıyorum.. Basit anlamıyla kafiye endişesinin dizelerin sözcük uyumundan farklı olmadığına da eminim.. Dilim fazla düştü sanırım kusura bakmayın uzattım, bunlar da benim cevabım..Sevgilerimle..

__________________________________________

Serhat Akça

Herkese merhaba. Şiirde tarz yada benim tarzımla ilgili söyleyeceğim ve anlamlı olduğunu düşündüğüm görüşlerim vardı ama önce yazılanları okuyayım dedim. Benden önce benim düşüncelerimi sayın Feride Hanımın yazdığını gördüm. Bende altına imza atayım bari. Birde neden yazdıklarımızı şiir olarak kabul etmiyoruz mütevazilik için mi? Çünkü; okuyanı şaşırtmak ve düşündürmek için kendi yorumuna bırakmak için üzerinde bu kadar durup düşünüp yazdığımızın şiirden başka bir şey olmadığı kanısındayım. Saygılar sevgiler.

__________________________________________

Sevilay Şahbaz

bu soruya uygunmu bilmiyorum ama sevil hanım galiba bu şiirim tercuman duygularıma...saygılar

BANA ŞAİR DEMEYİN ÇOK UTANIRIM
Süslü cümleler kuramam ezelden beri
Hep yalın hep sade tüm yazdıklarım
Anlatamadıklarım var mısralarda
Bana şair demeyin çok utanırım

Kimi zaman çocukça kimi kadınca
Ama içten samimi tüm duygularım
Bazen öfke nefret var bazende neşe
Bana şair demeyin çok utanırım

Uyak olmuş serbest olmuş ne çıkar
Onlar benim hislerim yaşadıklarım
Size söylüyorum sevgili dostlar
Bana şair demeyin çok utanırım

BEN GERÇEKTE ŞAİR DEĞİLİM SADECE YAŞADIKLARIMI EDEBİ BİR DİLLE ANLATIYORUM TARZIM YOK NE GELİR NASIL GELİR BELLİ OLMUYOR....

________________________________________

Nesrin CANSEVER

Bana göre;
Şiir, insanın kendisini ifade etmesi için bir araç… Amaç, şiir değil… Amaç, şair de değil. Amaç, insanın kendinden yola çıkarak; dünyayı, hayatı, insanları, toplulukları, doğayı tanıması, kavraması ve anlayabilmesi, daha da ötesinde bunları ve olayları, olguları yorumlayabilmesi. Şiir yazarken amacım; bütün bunları doğru okumaktır.

Öyleyse şiir, bir okuma ve ifade aracı; resim gibi, heykel gibi, sevgili Sevil Hanımın dediği üzere; dans gibi, söz gibi, mimikler ve jestler gibi, tiyatro gibi, sinema gibi, öykü, masal ya da roman gibi, ağlamak gibi, gülmek gibi, susmak gibi bazen…

Kimi; jest ve mimiklerine yüklenip ifade ediyor kendini,
Kimi; şarkı söylüyor
Kimi; dans ediyor
Kimi; yontuyor kelimeleri
Kimi; çiçekten taçlar yapıp süslemeyi seviyor
Kimi; çırılçıplak soymayı
Kimi; oya gibi işliyor hiç üşenmeden
Kimi; hamur gibi yoğuruyor
Kimi; sır çekiyor şiirinin üzerine
Kimi; üflüyor cam olacak sıvının içine
Kimi; gölgeler atıyor bir yerlere ya da ışıklar; resim gibi
Kimi; bembeyaz boşluklar bırakıyor…
Kimi; demir gibi dövüyor tavında
Kimi; kılıcına su verir gibi…

Bir şiir, şairinin kişiliği hakkında çok şey söyler. Örneğin; içine kapalı biri; şiirinde kendini dışa vurmaz; imgelerin ardına gizler. Neşeli tabiatlı biri; en trajik anlatılarında bile gizliden gizliye çın çın güler içindeki yaşama sevincini ve umudu.

Ancak söylediği yalnızca bu ise; ifade ettiği de yalnızca budur. Yalnız buna karşılık gelir. Yani kendine.

Her insan kendi dilini kendi kurar; kültürü gibi. Bunlar öyle miraslar ki; elinize geçtiği anda yeniden ve yeniden kurmanız gerekir. Şiirin tarzı, ifade edilmek istenen şeylere göre değişir. Şairin dili; ifade etmek istediği şeylere göre yumuşar, gizlenir, uzar, keskinleşir, kırbaç gibi şaklar, dolanır, sulanır, sertleşir, acır ya da kıvranır.

Tarz, asıl olarak kendimizi ve dünyayı nasıl algıladığımız, yorumladığımız ve buyur ettiğimizle ilgilidir. Bir düşünce sistemini geliştirmiş ya da benimsemiş olan kişilerin yaptıkları her şeyde kendini fark ettiren bir ana yapı vardır. Şiirlerinin dilinde farklı usuller sezseniz bile, yapısal bütünlüğü fark edersiniz. Eğer düzenli bir okuma yaparsanız.

Ben, şairlerde bunu görmeyi çok seviyorum. Aslında tüm insanlarda bunu görmeyi  seviyorum. Bir kez görünce de hep göresim geliyor

____________________________________

Türk Öğer Koç

kişilik

____________________________________

Nurcan Göksel

Şiirde tarz tek düzeliği silen bir zorunluluktur bana göre.Hepimiz amatörüz ama yazdıklarımız çoğu zaman farklı. İşlediğimiz konular çeşitli ve şiir de ölçülerimiz farklı... Bunlar bir tarzdır. Satırların uzunluğu ya da tek keilimelik oluşu bir tazrdır.Etkilendiğimiz şairlerden aldıklarımız bizi etkiliyorsa bu bir tazrdır.Ben serbest yazmayı daha çok seviyorum. Amatörüm ama bu da benim çoğunlukla kullandığın bir şey! Ve bana göre tarz...Gurupta okuduğum arkadaşlarımın yazdıkları birbirine benziyormuş gibi gelsede farklılar.Yazıda zenginlik için gerekliymiş gibi geliyor bana...

_____________________________________

Nadir SAYIN

Daha önceleri şiir/şair ve tarz konusunu da içerir bir yazımı yanılmıyorsam Şiir perisinde sizlere iletmiştim..
Öyle etkili ve özgün görüşler ortaya çıkıyorki bunlara derin sayğı duymalı..Örnek aşağıda sayın bayan Nesrin CANSEVER’in konun özüne iner açık ve net görüşü beni oldukça etkiledi, öğrendim de. Nesrin hanım, “Amaç, şiir değil… Amaç, şair de değil.” Diyor. Tabii konunun çerçevesi işlevinde kendisine katılıyorum, ama bu beraberinde şunuda ortaya getiriyor; genel anlamda ‘amaç’ ve diyelim ki ‘tarz’ ı kişi (şair yada şair adayı) tarif edebilmeliki ancak şiirin amaç-araç mı oluşuna ve şiir deki tarz görüşünü ortaya getirebilsin. Bir diger anlatıla kişinin temelde olan genel yaşamadaki amaç anlayışı onun kendi şiir tarzını da belirliyor.
Demekki şiir yazmaya soyunmuş kışilerin esasında şiir yazmaya gelesiye öyle muazzam bir birikintisi varki.
Yoksa kişi temeldeki kavramları ve ne istediğini bilmeden burada onlarcamızın yaptıgı gibi kendi içinde etkili olan ve oldukça degerli şiir, tarz boyutuna nasıl görüş getirsin..
Tarzım konusunda ise kendimden ekleyeceğim belki şu olabilir.
Halk danslarını çok sevdiğim boyutuyla bakıyorum buna. Halk dansları bir deniz dersek kendim bir sandalla dalmışım içine; kime kere martılarla/balıklarla ve kimi kere maviyle suyla haşır neşirim….Bazen etrafımın her yanı su olsada suzum, balıklar gözümün önüde yüzüyor açım…. Ama bunlar olsada umudum ve erişmek istediğim degerlerle yüzüyor sandalım.
Halk danslarının dinamizmi/ahengi/kültürü ve halklara/insanlara verlimek istenilen degerler ve sorumluluk ve bunların bana verdiği doyum, ritim ölçümü ve yönümü belirliyor…Ve biliyorum ki durağan değilim. Bilakis hareket halindeyim. Şu yaşımda yazdığım bir aşk şiirine verdiğim tarz kısmet olurda 60 olursam tabiiki daha da çoşkulu ve farklı olacak :)
Sanadalım denizde durduğu yerde durursa yandım yada öldüm gitti.
Evrensel olan ancak kendi kişiliğim ve benliğimle özdeleşmiş yurdumun halk danslarını merkeze korluğumla gıdım gıdım öğretilerimle identik olan kendi sandalımla açılmışım denizde…

Dostlukla..

____________________________________

Burhanettin AKDAĞ

Şiirde tarzı ben iki ayrı noktadan ele almak istiyprum. Birincisi ölçü manasındaki şekil ve kalıptır, bazen şiirin ana temasına uygun sözcükleri bulamaz insan. Ve o zaman serbest tarzda yazayım diye düşünür. Ben bu manada hece şiirini daha kolay yazabildiğime inanıyorum.

İkincisi de şiirin tema olarak şair tarafından en çok hangi konularda yazıldığıdır. Bu anlamda da hüzün şiirlerini yazmayı daha çok seviyorum. Özellikle hece şiirlerimdeki yazım tekniği ve vurgulamalar genelde beni yansıtır derim.

____________________________________

Selahattin YETKİN

TARZ, ruhun şiirle buluşmasıdır

Şiirin ana temasında var olan, yani sözlerinde, vurgularında, kendi içinde barındırdığı kalıpsal ruhuna ‘Tarz’ demek gerek. Kişinin ruh haliyle kalem oynattığı, sıraladığı sözcüklerin birleşiminden doğan ve belli bir yola koyduğu stile ‘Tarz’ denir. Şairin kendi dünyasından yarattığı, anlatıma soyunduğu ve sonrasında altına imza attığı eserlerin tanıdık olmasıdır bir bakıma. Kişi her eserinde farklı yollar, farklı şekiller denese de üç aşağı-beş yukarı TARZ’ı bellidir. Kimliğimizdir açıkcası…

Selahattin Yetgin

________________________________________

Abdurrahman GÜLEÇ

Evrensel ve Milli akımların dışında

TARZ.: şiirde ki kişilik demektir.

Şairin sosyokültürel, karakteristik, duygusal ve düşünsel özelliklerinin şiire yansımasıdır.

Bir bakıma şiir şairin öz benlik ikizidir

____________________________________

Mehmet Emin ERMEKİN

Bizim toplumsal bir gerçeğimiz var.Okumayı ne kadar seviyoruz veya okumayı seviyormuyuz? Şiir anlaşılabilirliğin düzgün yollarında mı olmalı yoksa anlaşılmazlığın yokuşlu yollarında mı? Şairin anlatmak istedikleri ile okuyanın anladıkları ne kadar aynı noktada buluşuyor? Bir şiir okunduğunda okuyan kişinin unutulmazlar listesine mi giriyor yoksa bir kenara mı atılıyor?
Sonuç: Sadelik ve anlaşılabilirlik şiir ve okuyucu arasındaki en güzel ve en doğal köprüdür

____________________________________

Turan ORAK

Şiirde tarz; şairin, şiirde anlatmak istediğini anlatma uslubu, şekli anlamına geldiğini düşünüyorum...

Her şairin kendine özgü bir tarzı olması gerektiğine inanıyorum. ''Peki tarz nasıl oluşur? '' diye sorulursa; bana göre şairin yaşayıp büyüdüğü yörenin sosyal ve kültürel şartlarının ve yaşam biçiminin şiirde anlatmak istediği konuya belli bir tarz yüklemektedir. Şair farkında olmadan, bahsettiğim nedenlerle kendine özgü bir tarza sahip olmaktadır...

____________________________________