Günün Sonunda Şiiri - Arabaci Hilmi

Gecenin içinde yanar bir pencere,
Aydınlatsın diye giden yolu evime,
O sıcacık tabloyu çok severim,
Ne kadar sıradan gelse de...

Yorgun bir gün bitmiş,
Havadaki son ışık hüzmesi gitmiş...
Ama hala yanıyor o pencere,
Zaman yavaş yavaş geçiyor böylece,
Ve eminim orda biri iç geçirmekte...

Nasıl hissedeceğimi bilemediğimde,
Affedin beni ne olur, affedin...
Çünkü olaylar öyle bir hale geldiğinde,
Oluyor anılar gerçek gibi, affedin...

Ama hala yanıyor o pencere,
Zaman yavaş yavaş geçiyor böylece,
Ve eminim orda biri iç geçirmekte...
Hiç isminizi duydunuz mu boş bir sokakta,
Sanki gayipten gelircesine,
Ya da duydunuz mu bebeklerinizi ağlarken,
Öylesine acizce...

Hayır, yardımınızı istemem,
Tek yapmam gereken korkudan kurtulmak,
Hayır, ben değilim...
O yüzden affedin,
Nasıl davranacağımı bilemediğimde...

Ve o rüyalar,
Ve çığlıkla uyanışlar,
Sonsuz eden geceyi!
Arasındaki duvarı hisset,
Uyanıklık ve kabusun,
Git, sürün ve arkasına yaslan,
Tekrar ışık gelene kadar...

Ama hala yanıyor o pencere,
Zaman yavaş yavaş geçiyor böylece,
Ve eminim orda biri iç geçirmekte...