GüNüN MeNüSü... Şiiri - Serap Özen

Sabahın alaca karanlığı.Uykum koynumdan çıkıp gitmiş.Kim bilir hangi rahat döşeğe? Gözlerimde geceden kalma çiğ taneleri.Olanca çirkinliğim üzerimde.
Sabahın soğuğu feci üşüyorum.En iyisi bir çay demlemek.Ocağın ateşini yakıp,camdan dışarısını seyrediyorum.Kimsecikler yok sokakta.Minik kuşlar ve birkaç serseri kediden başka.Acaba bu saatlerde benim gibi uykusu kaçan var mıdır? merak ediyorum.İnce belli bardağıma doldurduğum çayı yudum yudum içerken düşüncelere dalıyorum.
Bir düşüncem benim gibi erken kalkmış Sakin adımlarla yürüyüş yapıyor.Yanımdan geçerken bana gülümseyerek el sallıyor.Bir diğer düşüncem ise; sabah koşusuna çıkmış.Öyle hızlı koşmuş ki! kan ter içinde kalmış.Nefes nefese’’Bir tur daha atayım sonra konuşuruz’’diyor.
Öylece bakakalıyorum arkalarından…
Kendi kendime gülerken bir düşünce sırıkla atlayarak birden önüme düşüyor Diyor ki; ’’Her insanda sevilecek bir özellik mutlaka vardır’’.Şaşırıyorum.Bende soğuk duş etkisi yapıyor bu cümle…Aklıma hemen hiç sevmediğim insanlar geliyor.Acaba sevebileceğim bir tarafları var mı diye kendime soruyorum.Gerçektende bir TEK özellikleri dışında sevebileceğim ikinci bir özelliklerini bulamıyorum.
TEKİL İNSANLAR NE OLACAK…
Onlar hakkında ki yegane görüşüm;
kendilerini geliştirmeyen,kendilerinden daha başarılı olan insanları sürekli eleştirerek kendi zayıflıklarını örtmeye çalışan zavallı insanlar olduklarıdır…
Ben hayatım boyunca bu tip insanlardan hep uzak durdum.Dostluk elinizi uzatırsınız,elinize vururlar.Affeder büyüklük gösterirsiniz; zehirli dilleriyle sizi sokarlar..Ne yapsanız yaranamazsınız bu tür insanlara…Sabahın erken saatinde düşündüğüm şeye bak.Hazır kalkmışken yemeğimi de yapsam iyi olacak.
YEMEĞİN YAPILIŞI;
Hayallerimi katıyorum bir kaba.Umut kırıyorum içine.Biraz cesaret,bir tutam sevgi ve alabildiğince sabır.Kıvama gelinceye kadar yoğuruyorum.Ve sonra HAYAT fırınına HAYAL hamurunu pişmeye bırakıyorum.Bakalım bahtıma nasıl bir şey çıkacak.BEKLİYORUM….