Günün Kara Lekesi Şiiri - Göksel Pulat

Solgun gecelerimde üşüyordum
Sahi, her günüm mü solgun geçiyordu
Yalın ayakla kalplerde düşüyordum
Ben hep sonunda seni düşünüyordum

Günlerden bir gün kalemim ağladı
Gözlerim duygulanmaya, kalbim çığırmaya
Aklım hararetlenen bedeni susturmaya çalıştı
O da dayanamadı sonunda başladı çığırmaya

Günlerden bir gün devretti acısını sonraya
Her günün giydiği kefenler boynuna dolanmıştı
Kırmızı kurdelenin esmesi doğruca boynuna
Ve siyah kabuk beyazına doğru yeltenmişti

Hal-i vaziyet devam ederken böylece
Ayaklarım ritim tutmaya başladı hayata
Gecenin aydınlık yüzü vurunca yüzüme gizlice
Rest çektim karşılaşabileceğim tüm umutlara

Yine gün oldu erkenden devran döndü iyice
Kefensiz gördüm seni gözümde, dalmıştın uzaklara
Üstündeki kalkan kalkmıştı belirgince
Sığınacak bir liman aradın, el uzattın yarınlarına

Âb-ı hayatım razı olamadı bu topraksız gülüne
Kefeni tekrar giydirdi benzine, solmuştun iyice
Kara bir leke damladı yüzüne fakat silmek ne çare
Yine dalmıştın uzaklara, ağlıyordun sessizce

Kara lekenin kara bir kutusunda buldun kendini
Hazırlamıştın kendini, fedakâr olacak bendini
Bu iç sesiyle yiyip yiyip bitirdin aydınlık gözlerini
Bir aydınlık gözlerinle, parlatırsın milyonların geleceğini

Kara leke yapıştı duvara, çıkmak bilmedi
Aydınlık gözlere leke sürmek istemedi
Kara kutu içinde güya yer altında gezdi
Tek isteği, aydınlık gözlerin gülmesiydi

Ses etmedi, dil dökmedi, kalp beceremedi
Sanki üç öğün kelimelerle beslendi
Ölüme kadarki yaşantısını es geçti
Aydınlık gözlere hiç ama hiç ilişmedi

Bazen dillendirmek istedi; içindekileri, kendini
Beceremedi kara kutunun kara lekesi
Bu hal-i vaziyet böyle devam etti
Bir gün aydınlık gözlerden filiz yeşerdi

O filiz, kara lekeye bir anlığına karasını geçiştirdi
Filizdeki maharet, kara lekenin besin kaynağı oldu
Tek kelime etmedi, ilişmedi, bilmedi
Fakat kara kutunun kara lekesi de gülebildi

Uzaktan uzağa, dışardan kutuya
Bir ömür böyle feda ettirdi güya
Haklıydı da, başarmıştı da hem de umutlarla
Terslediği ve bakmak istemediği umutlarla

Evin temizlik vakti gelmişti yıllar sonra
Herkes kara lekeyi arıyormuşçasına
Bakındı etrafına, toz dumanın üstüne altına
Buldular kıyıda köşede, yalnız bir başına

Lekenin ortası boşluk, sanki gülümsüyordu hayata
Tek kelime edecek oldu geçmişinin yarınına
Susar oldu aynı anda, ilişmedi, kara lekesini bulaştırmadı ona
Herkes hayretle bakar oldu lekenin karasına
Birazcık su ve biraz bezle
Temizlediler 40 yıllık gizli lekeyi
İçindeki hisleri, geçmişini, geleceğini…

GeP