Günün Hâlleri Şiiri - Önder Çağıran

Gecenin verdiği ıztırap diner,
Şafakla berâber kaybolur hüzün.
Karanlık, güneşten korkarak siner,
Ümitlerle doğar yepyeni bir gün.

Ayçiçeği döner gülümseyerek,
Gösterince güneş nûrlu yüzünü.
Gül dalına bülbül erişene dek
Açılır, karşılar tomurcuk günü.

Dalından koparma, kalsın yerinde
Çabuk soldurursun, yazık gülüne.
Bahâr mevsiminde herkes şen, zinde;
Gönül, niçin mahzûn bakarsın güne?

Bir kulak uğuldar çayın sesiyle,
Bugün de hâtıra kalacak dünde.
Cıvıldayan kuşlar her nefesiyle:
'Ne yaptın? ' -diyorlar, 'koskoca günde'.

Fenâ bahçesinden akıp geçeriz
Müjde çiçekleri açar gülbünden.
Düğün şerbetini elbet içeriz
Bir izimiz kalmaz kaybolan günden.

Yine ağaç çıplak, yine dal kırık;
Günün batmasıyla ufuklar ölgün.
Seslenir geceyle gelen ayrılık:
'Ardından ne kaldı, batan bir günün? '

Gün boyu biriken damla damla nûr
Bir nebze ferahlık veriyor gönle.
Sararmış yapraklar bir bir kaybolur
Berâberlik her dem evlâ mı günle?

Geçmişe bırakır, günü kapatır;
Kimi sevinerek, kimi üzgünce.
Çözmeye uğraşma, zaman bize sır,
Geçip giden günler değil bir günce.