Günün Doğma Vaktidir Şiiri - Nevzat Erkol

Güne ışıdığında dağlar
Doğa’ nın uyanmak vaktidir,
An, diriliş anıdır.

Azıklar hazır akşamdan
Ayakta hane – ahır
Bacalarda sabah keyfi
Duman duman sokakları dolaşır
Köyler sessizliğe tutsak
Uyanmış bahçe, bayır.

Tarlalar kuşatılmış
Toprak veryansın uğraş
Her yanı didikleyen insan elidir
Durmaya gelmez kardeş
Vakit eylem vaktidir.

* * *

Kağnı gıcırtısını
Tanımıyor artık yollar
Tanımamalı hem de
Ne işi var insanımın dövende,
Rüzgâr esmez, kahrolur
Tahsildar nöbetinde.

Gün dönümü
Devir döner,
Tütünler boy atar, gök yeşil
Katran yüklü yapraklar diri
Arıkları adımlar umutlar büyüterek
Köylümün her biri.

Sorunlar katmerleşmiş
Düşler harmandır gayrı
Hasada gün sayılır,
Bereketli bir hasat
Güze düğün sayılır.

* * *

Minareler ışımış
İpince, güne karşı.
Ovalarda türküler
Hep bildiğimiz dize,
Tezgâhlarda dişliler
Dönüyor koşar adım
Dönüyor kıvırcık yün
Türkmen motifli beze
Üç vardiyadır bir gün
Zaman yetmiyor bize.

Altındaki at’ tı dün
Kahır yüzlü Atamın
Sırtında kıl torba
Katığında lor,
Kükrüyorsa yolunda
Belinde bugün motor
Atom parçalanmalı yarın.

Tünemek kime yaraşır
İzbelerde, kahvelerde
Haydi gencim,
Haydi aslanım
Davranın!

* * *

Biz ne seferberlikler
Ne kıtlıklar görmüşüz
Alışkınız be dostlar
Kof değil yüreğimiz,
Kara taş
Mavi çelik,
Nelere dayanmışız
Bize ne korku verir?

Kalk yiğidim, haydi kalk
Bir el ver şu harmana
Traktöre, sabana
Şu okula
Şu yola
Bir el ver yarım işe
Yetiş koşan zamana.

Bacın şafakla çökmüş
İlmek ilmek ter döker,
De yiğidim, haydi kalk
Seferberlik bu işte.

* * *

Elektrotlar yırtar
Gecenin gözlerini
Uğulduyor potalar.

Yoz toprak can verdikçe
Bin cevher dirilmede,
Mutluluktur, gönençtir
İşçimin alın teri,
Emeğin ellerinde.

Ak pamuk al bayrağım
Sağır taş çınlayan tunç
Ve uçmaya yekinen
Bir ulu ankadır ki
Köylümün düşlerinden
İşçimin miğferinden.

Atın setleri gayrı
Kaldırın şalterleri
Devindi ala şafak;

Gün ışımalıdır artık
Halkımın gözlerinde.

* * *

Zurnadır, davuldur, düğündür, toydur
Biz biliriz gülüm eğlenmeyi de,
Diz vurup toprağa, aşka gelende
Nâramızla şahlanan Battal’ dır, Köroğlu’ dur
Biz biliriz dostum el vermeyi de
Keşkek dövmeyi de, köy meydanında
Güzel sevmeyi de ‘ bağ arasında ‘.

İçkidir, tütündür, kahvedir, çaydır
Biz severiz gülüm yarenliği de,
Meclisimiz, âhengimiz öz töremizdir
Biz biliriz dostum sevdamız kadar
Dosta dostluğu da, gez görmeyi de.

* * *

Başak bizde berekettir
Pamuk, üzüm, kavun, nar
Doğusundan, batısından
Her diyardan tüm canlar
Topyekün bir millettir.
İhanet uzak dur bizden
Gönül nelere hasrettir.

Yaylalar, kıyılar boyu
Yıldız gibi kentler kurduk
Baştan sona bu toprağa
Öz yurdumuz dedik de
Sıradağlar gibi durduk.

Ormanımız, denizimiz
Güneşimiz, çiçeğimiz
İnsanımız, insanımız
Bu güzel ülkede can dost
Bir güzel uyum kurduk.

* * *

Kem göze
Kem bakışa neler verdik biz.

Kültigin’ den bu günlere
Açmazlara mı düşmedik
Kurbanlar mı vermedik.

Nemrut’ un yeline
Hep tutkunduk oysa,
Bolkar’ ın karına
Konya’ nın düzüne
Kuzeyinden, güneyinden
İnsanımın yüzüne,

Söyleyen dillerine
Çatlamış ellerine
Hep tutkunduk oysa

Tanrı şahittir.

* * *

Burçak yolma vakti
Dernek kurma vakti
Gelin kına vakti
Halkalandık kol kola
Elleri özendirdik.

Çıkar işimiz değildi
Vurgun, sömürü, zulüm
Ve vakitsiz
Vakitsiz ölüm
Bize düşeni değildi.

Sam yelleri soldursa da
Güllerimizi,
Abı hayattır gönlümüz
Yeşerteceğiz.

* * *

Saat kuruldu gayrı
Çalacak, yok kuşkumuz
Ala şafak devindi
Dağılmada uykumuz.

Kımıldandı Egeli’ m
Marmara duman duman
Çoktan yola koyulmuş
Oğul – uşak dört yandan.

Harran’ da nemli toprak
Mersin’ de çiğ kokusu
Varacağız şafakla
Yok kimsenin kuşkusu.

Haydin deyin! an geldi
Vakit eylem vaktidir,
Davranalım komşular
Günün doğma vaktidir.