Günün Birinde Şiiri - Zeynep Eroğlu

Hani söz vermiştin?
Gelecektin günün birinde
O gün hiç gelmeyecek mi
Gündüz kapı eşiğinde
Gece yarasaların uçuştuğu pencerelerde
Geleceğin günü bekliyorum hep
Günler de geceler de geçmiyor nedense
Nefes bile alamıyorum
Boğuluyorum sensizliğimde
Seni sayfalara yazmak yazmak istiyorum
Gözlerim yaşlı ve cansız
Ama yazamıyorum
Aşkım, hep özlemini çekiyorum
Biliyorum geleceksin günün birinde
Çok saydım o günleri
Dünü de, bu günü de, yarını da
Derman kalmadı
Ayaklarımda dizlerimde
Günlerdir eriyorum tükeniyorum
Kendimi kaybediyorum
Aklımı bile yitiriyorum
Leyla oluyorum bu halimle
Hasret işkencesini yaşıyorum kalbimde

Yine uykusuz gecelerimin ortasındayım
Gökyüzündeki yıldızları tek, tek sayıyorum
Tıpkı sana hasret kaldığım günler gibi
Sokaklarda loş ışıklar altında
Tek başına dolaşıyorum
Üşüyor bazen de titriyorum
Sıcaklığını arıyorum
Kaç sokak dolaştım, bilemiyorum
Ne sokaklar, ne yollar bitiyor
Günler, geceler hiç geçmiyor
Ne hasretler,ne özlemler tükeniyor
İçime hapsediyorum yalnızlığımı
Tıpkı hatıra defteri gibi
Hep yüreğimde saklıyorum seni
Kalbimin derinliklerine hapsediyorum
Özlemlerimi
Geleceksin ama ne zaman
Günün birinde
Zeynep Eroğlu 02 10 2009