Günün Batışı Şiiri - Özdemir Burun

Sene bin dokuz yüz seksen,
Tam yirmi yedi Mayıs gün.
Yanar san ki bütün mesken,
Kızıllığa batarken Gün.

Hüzünlü bir akşamüstü,
Bir şimşek, koptu gürültü.
Maksat karalamak Gün’ü,
Bak kızıllıklar için de Gün.

Doğmasın istediler Gün,
Doğdu batsın dediler Gün.
Unuttular dünü, bugün,
Kızıllıklara battı Gün.

Doğan her Gün hep batacak,
Buna biz inandık ancak.
Batan mutlaka doğacak,
Tan da gözükecek bin Gün.
28.05.980
Not: Rahmetli Gün Sazak’a atfen