Yaz ayları gelince,
Açar bütün çiçekler.
Dostlardan ayrılığa,
Dayanmıyor yürekler.
İnsan için çok acı,
Dostlardan uzak kalmak.
İstersen bin yıl yaşa:
Son durak kara toprak.
Elden imkan gidince,
Maddi dostluklar biter.
Çevrende dolaşanlar:
Bir bir bırakıp gider..
Günümüzde dostluklar:
Hep dayanır çıkara.
Menfaat kalmayınca,
Beyazlar olur kara...
Bu devirde rağbet var:
İnsanlardan paraya.
Ahıretmi dediniz? ..
Düşünürüz sonraya..
Bir çokları unuttu:
Dostluklarla, adeti,
Zannederler parayla:
Bulacağız rahatı....
Makam,mevki var iken,
Alkış tutanlar hani? ..
Yapmacık dost olanlar,
Kahr ediyor insanı...
Gerçek manada dostlar,
Azaldı günümüzde.
Menfaatlar bitince:
Kimse bakmaz. Yüzüne.
Hakıkıdost olanlar,
Zor günde belli olur.
Samimi olmayanlar:
Birer birer dökülür.
Kayıt Tarihi : 14.6.2006 16:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (1)