Günümüz Sevdaları Şiiri - Hasan Özünal

Anlamını yitiriyor kelimeler
Anlamını yitiriyor duygular
Eskidi yitti sevdalı türküler.
Bir hayal perdesinin gerisinde,
Bir duman olarak kaldı
Sevmeler, sevilmeler...

Karacaoğlandan, Köroğlundan,
Dadaloğlundan hatıra kalan aşklar
Paslanıyor raflarda.
Sevdaların kutsallığı
Şimdi ayaklar altında...

Leylanın gözü güzel değil artık,
Gözüne de bakan yok belki.
Baksa da gördüğü, sadece takma kirpiği,
Saçlardan öne geçti kullanılan şampuanlar.
Gül parklarda yalnız
Bülbül kafeslerde mahkum
Ak sakallı ihtiyar oldular
Son görenler mavi kelebeği...

Sevgi-sevda-aşk çizgisi kırıldı
Sevgi menfaat için araç,
Sevda ekranların sıfır beden kızı,
Aşksa bir anlık zevklerin yeni adı.
Hatırlayan pek kalmadı
Bu kırık çizgi
Bir zamanlar nasıldı...

Yat, uyu, uyan, çalış ve kazan
Ye, iç giy ve kuşan
Moda, trend ve konseptlerle
Tıka basa materyalist
Abur cuburla dolmuş beyinler
Kalpleri duymaktan
Ne kadar da acizler.
Yaşamaktan uzak,
Anlamını bilmeden
Duygusuzca söylüyor
Seviyorum diyenler...

Duygulardan yoksun bir dünyada
Elbette eksik olmayacak
Feryatlar figanlar,
Ağlamalar ve inlemeler.
Zaman artık kaf dağı;
Ardında kaldı tüm güzellikler...

Yer yarıldı;
Yerin dibine girdi
Sevmeler, sevilmeler...