GÜNÜMÜZ İNSANI
Acayiplikler dünyası; günümüz insanı.
Neden anlaşamıyız bilmem aynı lisanı.
İnsan birazcık ahmaklaşa, başlar temaşa.
Vız vız uçuşan sinekler konar beleş aşa.
Bilemezsin; kim, kiminle ne için anlaşa.
Şayet anlaşma varsa, niye bunca karmaşa.
Kime kucak açsak rastladık aklı ayyaşa.
Muhtaç kaldık menfaatsiz candan arkadaşa.
Kimin eli kimin cebinde gören, bilen yok.
Çalan çalana, üstelik sırtı pek, karnı tok.
Menfaatler biter, ne ağa kalır, ne paşa.
Baş yere düşer, çamur ayaklar geçer başa.
Zorba,zor kullanır zayıfa, zorda kalana,
Rağbet çalışana değil, malesef çalana.
Hak yok, hukuk yok, adaleti mahkum ettiler.
Bir de utanmadan insanlıktan bahsettiler.
Bu gidiş, gidiş değil besbelli ahiri şer.
Rabb'im, sonumuzu hayreyle yakındır mahşer.
Kemal Karapıçak- ÇORUM
Kemal Karapıçak 2
Kayıt Tarihi : 16.10.2025 11:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!