Günüme Güneş Geceme Ay’sın Sevgili

Bir bahar daha geçti ömrümden yine sessiz ve sensiz,
Yürek dayanmaz artık biçare, yalnız ve sefil,
Sendin çünkü yüreğime sonsuz sevgi, gönlüme huzur veren,
Tadı olmaz artık sensiz geçen baharın ve yaşanan yazın.

Varlığın, güzü bahar; yokluğun baharı güz yaşattı bana,
Sensizliğin acısıyla inleyen şu yüreğim soğuk istemez artık,
Ama gidişinin soğukluğu işledi iliklerime varıncaya kadar,
İşte bu yüzdendir ilkbahar bitti şimdi sonbahar sevgili.

Gel artık ey sevgili, bırak güneş doğmasın, sen varsan yanımda,
Güneşim sen olursun, ay’ım sen, yıldızım da yine sen olursun,
Yokluğun karanlık bana güneş doğsa ne fayda,
Yeter ki sen ol yanımda ve sen doğ günüme.

Düşürüyor yapraklarını umut ağacım sevgine susamışlığıyla,
Kalbime acı fırtınalar ekiyor, yüreğime hasret dikenleri,
Yeşert beni aşkınla artık, yeniden ey sevgili,
Sensizliğin çorak topraklarındayım, kurtar beni sevgili.

Yüreğimden esen rüzgarın feryadı anlatsın hasretimi sana,
Aşkımın gerildiği çarmıh ol, yine de yanımda kal,
Günümün güneşi, gecemin ayı ve yıldızı ol,
Özleminle vurursan da eğer, kalbimden değil sırtımdan vur,
Sırtımdan vur ki, katilimi hep başkası bileyim sevgili.