Günüm Bitti Şiiri - Midayet Kara

Tutmuyor dizlerim, yürümez ayağım
Yıllarca çalıştım, boş kaldı çanağım
Su içsem de kuruyor, dilim damağım
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Doğruyu bildim, yalana vermem önem
Hayat boyu durmadı, gözlerimde nem
Kullara boyun eğmedim, hiçbir dönem
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Yüzüme bakınca, buruşmuş bir deri
Yaşlandıkça, ömrüm gidiyor hep geri
Ölümü hissederim, yıllardan beri
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Yürüyemez oldum, ağrılar var dizde
Yılların acısı var, çömüşmüş yüzde
Kör gibiyim artık, fer kalmadı gözde
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Yakışıklı biriydim, her şeyden önce
Beni öyle hatırla, bir gün ölünce
Azrail’i o gün, karşımda görünce
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Düşündükçe, söz geçmiyordu özüme
Seneler sonra, perde indi gözüme
Gidiyorum derken, inan bu sözüme
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Günler aylar geçiyor, bak ağır ağır
Gözlerim görmez oldu, kulaklar sağır
Çok acı çekiyorum, doktoru çağır
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Çağırın doktorumu, dostlar gitmeden
Helallik alayım, bu günüm bitmeden
Canlı canlı duyayım, tövbe etmeden
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım

Azrail başımda, sesini duymadan
Kaç yıl yaşadığım günleri, saymadan
Kasıllar gelip, üzerimi soymadan
Günüm bitti, yolun sonuna yaklaştım
Temmuz 2024