Günü Yaşamayı Unutma Çocuğum

aşk hiç değil ki
dudağında kaldı diye bir dudak izi
yüreğinde kaldı diye bir küçük sızı
dokundunsa bir bedenin sıcaklığına
ve onu arıyorsan başka başka bedenlerde
güldürme beni
beni öldürme
hesabını ödeyemezsin bak sonra
aşk bir hiç değil ki...

gel desen gelemez istese de
zincirlenmiş biryerlere
git desen için elvermez
bırak kalsın sendeki haliyle
bir dergide şiir osun
bir romanda kahraman
karşı kaldırımda otursun öylece
ya da parktaki salıncakta...

gülde diken olsun dokun ona
kirli asfalt üzerinde
yasemin çiçeği olsun
al yerden kokla
ölümsüzlüğü bil onunla
sür eline yüzüne bedenine
dirilt kendini
dudağına diline öğret
asla gitme demesin
ve hiçliği al avuçlarının içine
tükür yüzüne...

belki bir gün yine seninle olur
belki de hiç olmaz
belki sadece bu yüzden
kendini bile aydınlatamayan
sokak lambasının ışığına aşık olursun
ama günü yaşamayı unutma olur mu
var sen yine avun içindekiyle
şarkılar söylemeyi unutma kendine
günü yaşamayı unutma
günü yaşamayı unutma çocuğum
onurla,erdemle...