Günü Üşürdü Sensizliğimin

Gün üşüdü yürek gergefimde
Ellerimde dondu sensizlik
Buğusu kara gözlerinin
Yol oldu yarınlarıma

Saplanır kalbime kıymık kıymık
Hüzne açılan bir pencereyken nazarın
Bu kaçıncı duraktır seni beklediğim
Sonu olmayan yolculuklarımın

Bir tek gülüşünle dağılır
Üzerime çökmüş hüzün bulutları
Varlığınla bahara döner her anım
Rengarenk çiçekler açar yamaçlarımda

Ahh! sonsuz vuslat nerdesin?
Gel de kuşat beni volkanınla
Dinsin gökyüzünün kan kusuşu üzerime
Bitsin artık ayağımın altından kayışı yerkürenin