Günü Sevmişim Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Günü Sevmişim

Karanlık gizemdir, ruhumu boğar,
Geceler zül bana, günü sevmişim.
Yarın kesin değil, bilmem ne doğar,
Eksiği olsa da dünü sevmişim.

Kervanım yoruldu güneş batımı
Kırk odalı handan tuttum katımı
Seyis teslim aldı yağız atımı,
Yün keçe üstünde canı sevmişim.

Hakana ulaşıp görüşemedim,
Dalkavuk sürüyle yarışamadım,
İpekten kaftana erişemedim,
Tenime batsa da yünü sevmişim.

Vuslatı aramam tembel âşıktan,
Çalışmak isteyen kaçmaz ışıktan,
Kök alır topraktan, verir başaktan,
Tanenin işi çok, unu sevmişim.

Ben hata aramam, nefis davacı,
Hazıra boğmasan olmaz duacı,
Kusuru göstermez, tam bir sıvacı,
Emeksiz şöhreti, şanı sevmişim.

Bu gönül takılmış şekil-şemale,
Ne okur ne yazar ermiş kemale(!)
Gözünü dikmiştir zahir cemale,
Ruh ile işim yok, teni sevmişim.

Hoşoğlu bak diyor, gelecek güzel
Zevk, safa nefsime olur mu özel?
Gel dinle sözümü, okuma gazel
Dünya, satma beni, seni sevmişim!

Mustafa Hoşoğlu
13.08.2016