Çoğunda şartlarımız dediğimiz birçok olumsuzluğa katlanıyor, en çok sevdiğimizden, en çok hoşumuza gidenden mecburen uzaklaşabiliyorduk…
Hepsine de bir sebep ve bahane ilave edip, kendi kendimizi ikna etmeye zorluyorduk…
Günü geldiğinde birçok şeyden vazgeçebiliyorduk…
Çoğul vaz geçtiklerimizden kısa bir zaman sonra unutma noktasına getiriyorduk kendimizi mecburen…
Bazılarının da arkasından yıllara uzanan acılar sürüp gidiyor ve çoğunda kabullenemediğimiz olguların ardından gözyaşı döküp yalnızımsı bir yaşama sürüklenip dalıyorduk.
Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Devamını Oku
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
