Güntülü Şiiri - Şevket Talha Apuhan

Yine seninle uyandım Güntülü,
Sıcak bir rüzgâr yüzümü dövüyordu,
Yine bıçak gibi böldün uykularımı,
Çok uzak yerlerde kanlı bir kundakta,
Bir bebek ağlıyordu…

Bozkır’ın ortasında askerler,
Atları çatlatırcasına hızlı,
Hepside üzerimden geçiyordu.
Ben seni düşünüyordum Güntülü,
Seni avuçlarıma çizmiştim,
Kimseler görmesin diye sıkmıştım yumruklarımı
Parmaklarımın arasından kan süzülüyordu,
Ölü bir çocuk doğuruyordu bir kadın,
Feryatları kulaklarımı sağır ediyordu.
Ben seni düşünüyordum Güntülü.

Büyükçe bir meydanda duruyordum
Kartal burunlu nişancılar üzerime geliyorlardı
Senden başka kimsem yoktu
Fırtına gibi hızlı geliyorlardı,
Rüzgârın sesi adını söylüyordu,
Bir anne hıçkırıyordu mavi gözlerinde kan,
“merhamet” “merhamet” “merhamet”
Gözyaşları benim terime karışıyordu,
“Adalet! ” diye gürledi ordular;
Seni görür gibi oldum Güntülü,
Sanki ellerin ellerime dokundu…

Şehir yanıyordu, kaçacak yer arıyordum,
Dört bir yanda barikatlar kurulmuştu,
Her duvarda resimlerim vardı;
Adım, yaşım, kimliğim…
Ben seni özlüyordum Güntülü,
Seni düşünüyordum,
Geceler çok karanlıktı anlatamam,
Işık diye sana siperleniyordum…
Bir silah sesi duyuldu,
Bir baba yere düştü zamansız,
Ceketinin cebinde yarım bir ekmek vardı…
Gözlerin gözlerime değdi sanki bir an,
Nefesin yorgun yüzümde dolaşıyordu.

Ölüm kadar güzel ellerin vardı Güntülü,
Gözlerin ölümden de güzeldi inan,
Sormuştun: “Neden bu ellerindeki kan? ”
O kan bana miras demiştim babamdan,
Arkanı dönüp gitmiştin Güntülü,
Yüreğimi yerinden söküp gitmiştin,
Gözlerin bende kalmıştı hani…
Kalbimi kırıp gitmiştin…
Ben her gördüğümü sana benzetiyordum,
“Unut” diyordun sen, “beni unut”,
İşkencelerde çıldırmışlığıma bakmadan…

Yine seninle uyandım Güntülü,
Sıcak bir rüzgâr yüzümü dövüyordu,
Yine bıçak gibi böldün uykularımı,
Çok uzak yerlerde kanlı bir kundakta,
Bir bebek ağlıyordu…