Ne kadar yüzüm gülse gözlerim yine donuk,
Sarmış tüm bedenimi bir ezbere mutluluk.
Bir türlü vazgeçmedim kendimi avutmaktan,
Bir kör dövüş sadece yaşam için yapılan.
İşte yine sonbahar, nüksediyor tekerrür,
Acaba bu gözlerim, kaç hazan daha görür?
Bir gözyaşı olmuştur, tertemiz duygularım,
Tek tek giderler artık, yolcudur umutlarım.
Sevgiye uzanıyor benim titreyen elim,
Çok geç olmadan artık dönse eski sevgilim.
Boştur yakınmak şimdi, yaralı geçmişimden,
Vazgeçmeliyim artık bu sonsuzca sitemden.
Yaklaştırır mı beni mutluluklar yanına,
Erişir mi yüreğim bir sevgi makamına?
'Artık kötü bir gün yok anneciğim', demeden,
Böyle mi gidecek bu, mutlu bir gün görmeden.
Kayıt Tarihi : 24.3.2007 01:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tarih: 22.11.1995

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!