Günlük[düzyazı]-1/diyalog-7/

diyalog VII.
1 özdenetimi kaybedince günaha karşı “hayır” demekte zayıf kalırız.

2 özdenetim ne kadar kutsal bir meyve! disiplinsizliğin dünyasallığını ve benliğini kışkırttığı insanların tutku ve hırsları dizginlemekte ne kadar zorlandığını görmek oldukça şaşırtıcı ve bir o kadar da korkunç. benliğe tutsak olmuş birinin hiç bitmeyen bir açlıkla, hatta oburlukla ben merkezli tatmin arayışlarına cevap bulamamanın getirdiği işkence çok büyük olsa gerek.

3.1 bencil biri kutsal bir görev yapabilir mi?
–bencilliğini unuttuğunu sürece, evet.
peki ya hatırlarsa tekrar bencilliğini?
–hep acıkmış olan “ben’i” doyurmak için çalışır.
çalıştıkça kendisine korkulardan bir kafes örer,
zindan karanlığında gibi nereye gittiğini bilmeden bocalar, hapishanesini daha da derinleştirir.

kutsal olmayan bir şekilde biriktirdiklerinin elinden alınacağı korkusu ile yaşamak ne kadar azap verici olsa gerek.

3.2 bencillik bazen yürekte kendini saklar;
varlık zamanı iyi olan kimseler vardır,
yokluk zamanında bencilliği dostunu soyar.

4 bencil adamın varlığının ya da imkânlarının çokluğuna karşın, hiçbir şeyi olmayan fakirin esenliği daha bilgecedir.

5 disiplinli bir önderi bilgeler terk etmez
çünkü öyle biri bilgeleri bile azarlar.