diyalog XX.
2 iyi ki, yeni doğmuş bebekler konuşmuyor. yoksa dünyanın ne kadar harika ve ilginç bir yer olduğunu söyleyip bizi şaşırtacaklardı.
(yaratılışın harikalığına körelen gözlerimiz umudumuzu, sevincimizi siliyor ve YOL’a olan hayranlığımızı kaybettiriyor)
halen aynı tempo içinde nefes almak ne kadar da ilginç.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta