diyalog XX.
2 iyi ki, yeni doğmuş bebekler konuşmuyor. yoksa dünyanın ne kadar harika ve ilginç bir yer olduğunu söyleyip bizi şaşırtacaklardı.
(yaratılışın harikalığına körelen gözlerimiz umudumuzu, sevincimizi siliyor ve YOL’a olan hayranlığımızı kaybettiriyor)
halen aynı tempo içinde nefes almak ne kadar da ilginç.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
