diyalog XIV.
9.1 hayat: inanılması zor aykırılıklarla, beklentilerimizin ötesinde sürprizlerle ve aksiliklerle dolu olan; hiç de adil olmayan; çabalarımızın boşa gitmesiyle, umutlarımızın yıkılmasıyla birlikte; güldüğümüz, sevdiğimiz, sevindiğimiz, umut edip yeni baştan planlar kurduğumuz şeylerle birlikte, acıları ve ödülleri olan; özlemi ve kavuşmayı, kaybetmeyi ve öfkeyi tattığımız; mücadele ve yardımlaşma gerektiren; çalışarak yorulmayı tecrübe edebilmemiz için bize verilmiş bir armağan.
9.2 hayat: geçici bir sınav dönemi olarak bize emanet edilmiş bir zaman.
9.3 görevimiz kime ve nereye ait olduğumuzun bilinciyle yaşamaktır.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir