Günlük[düzyazı]-1/başlangıçta-5

başlangıçta-V.
1 mutluluğun bir ömrü vardır; gelip geçen bir yolcu gibidir; kişiyi ten gibi sürekli kuşatmaz.

2 insan ne mutsuzluktan kurtulabilir ne de mutluluğu canına bağlayabilir; insan mezara gitmeden ne mutsuzluktan kaçabilir ne de mutluluğu tutabilir; bunlar akıp giden su gibidir.

3 kör insanı ayıplama. doğru öğretiyi dinlemeyip önündeki çukuru görmeyen insana ne demek lazım?

4 hangi şerbeti içersen iç, bugün değilse de yarın öleceksin.

5 güneş doğar ve batar; ay yükselir ve parlar, sonra iner ve kaybolur. geceyi ve gündüzü aydınlatan bu güzelliğe aldanma. onlar gerektiği zamanda senden yüzünü gizler, toprak olursun.

6 insan, ölmeden önce boşa harcadığı zamanının ve imkanlarının ona büyük acı vereceğini bilerek yaşarsa, yaşadığı günlerin sıkıntısını da ölüm anının sıkıntısını da o kadar hafifletmiş olur.

7 bazı insanları bu dünyanın zenginliği ve görkemi yönetir; bazı insanlar da bu dünyanın mallarını kullanır.

ölüm saati geldiğinde sarayın kandilleri altından bile olsa kararmıştır.

ölüm saati geldiğinde insana esas gerekli olanın dünyanın zenginliği değil de çürümez zenginlik olduğu meydana çıkar.

göğün kuşlarına bakın; onların yemi eksik olmaz; onlara sadece nefes gerekir.

8 zor ya da kolay,
mutlu ya da kederli
geçen her gün
nefes aldığımız her an
esir edilmektedir
ölüm tarafından.
biz unutsak
ya da fark etmesek bile.