Günlük ( deneme) Şiiri - Necdet Arslan

bu kaçıncısı ? yazmak için uğraş veriyor ve sonra bir çırpıda silip atıyorum. Oysa buraya gelirken günlük tutmayı kararlaştırmıştım. Sekiz günde on sekiz günlüğün üzerine çizgi çekmişim.
Bir başka uğraş alıp götürüyor beni. Gecenin ilerleyen saatlerine doğru uyku basıyor , sesini kısarak dinlediğim radyoyu kapatıyor, okuduğum kitabı bir yana bırakıp harcanacak düşlerin ülkesine uykunun eşiğinden geçtiğimi belli belirsiz anımsıyorum.
Uyku benim çok gizemli coğrafyam ; imgelerimin ışkın verdiği yurt.
Genellikle orada biriktiriyorum yazacaklarımı ve oradan devşirdiklerimi dolduruyorum metinlerime.
kendime ikram ettiğim demli çayla beraberim. Bardak bana bakıyor ben bardağa bakıyorum.
dehşetli bir dürtüyle koşullandığım her şey kaybolup gitti.
basıyor bir karabasan
hapsoluyor dil kafesine parmak uçlarım
İstanbul üzre
soluk soluğa ağıyor iç bunaltıcı kuşlar
yazamamak yüreği kazıyan sevdalardan
sonra güzel yurdum
yanı başında türlü çileler içindeki halklar
izmir manisa adana…
ve özellikle de kırdırılan alevileriyle suriye
***
son söz :
kabul görülürse eğer bal gibi bir günlük çıkarmışım ortaya. Biraz uzun mu olmuş; bilemedim. Biri ‘kısaltın bundan böyle günlüklerinizi, derse şaşırmayacağım.
Yıllar önce – şimdi anımsamıyorum nereden – okumuştum. Devlet Ana’yı yazıp bitirdikten sonra Bilgi Yayınevine gönderir Kemal Tahir. Romanı bir güzel okuyan yayınevi sorumlusu Cevdet Kudret epey uzun bulduğu için ‘romanı iyice kısaltınız’ şeklinde bilgi notu ulaştırır Kemal Tahir’e…
Olaya aşırı sinirlenen Kemal Tahir, yapıtını kesin bir söylemle çekeceğini dile getirince Devlet Ana bir harfi bile düşürülmeden kitap olarak okurlarıyla buluşur.
Ne güzel şeydir yazmak ve yazdıklarımızı sahiplenebilmek.
Uçup giden kelebeklerin bıraktığı zevkin kalıcı olduğunu söylersem bilin ki ben çok iyi bir yalancıyımdır.
Kağıtlarını yazarak bembeyaz kılanlara aşk olsun.
Mutlu akşamlar…