kederliyim
seni bir kez bile görmedim
fotoğrafların konuştu benimle
çoğu uzak dağların sisli tepelerinde
neredeyse kayıp,
neredeyse unutulmuş
acıyla kıvranan anaları
ve karınları aç
ve ayakları çıplak çocukları
anımsatmak istercesine
mahzun ve ağlamaklı
kederliyim
eline değmedi elim
mektuplarını okudum durmaksızın
yazılmış gibiydiler yapayalnız bir sahilde
sanki öksüz, yetim,
lodosa boyun eğmiş bir günlük ağacının
belirsiz geleceğine
ağıt yakıyordu parmakların
öylesine umutsuz,
o denli kırılgan
ama bilirim ki
her zaman hüzün,
çoğu zaman gözyaşıyla yıkansa da bedenin
hainlere zılgıt
zalimlere inat
sevda kokusu gelir koynundan
Ankara, Mart,2000
Fatih SöylerKayıt Tarihi : 1.8.2001 11:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)