(Günlük 9) Bulamaç… Şiiri - Esra Erdoğdu

Hüznü sevmişti en çok, baharı leyli cinsinden. Yoktu deneme tahtası hayatının, ıskalayacağı hedefi. Kâr hesabı yapamazdı, para değildi ki ölçüsü.

Yazardı…
Çizerdi…
Boyardı…
Günün masallarını.

Duygu sarraflığı kursuna yazıldı sonunda. En birincilik sertifikasını alıp, mektepliler arasına katılmaya. Ne yapsın, diplomasız iş görülmüyordu, çeyreklik yarınlarda.

“Harbi delikanlı”,
Demişlerdi kız a…
Delikanlı olmalıydı…
Deli kanlı…

Son beşikler için var olma hesabı gütmeliydi. Başladı parmaklarıyla, mini mini, bir, iki, üç,… diye saymaya.

Yolculukları gidişe kesilmişti biletlerinde. “ Gidişin olsun, dönüşün olmasın” ilenme lerinde yer ayırttı kendisine. Birinci mevki, kompartımanın sol köşesinden.

Zaman sayacı bozulsun istedi. Kısa devre yapardı, belli mi olur. Geri aksın zaman, geri aksın. Okus pokus, dedi, milyonlarca kez kutusunun içinde.

Dil’i geçmiş zamanların miş’li hikâyeleri yazılmasın istedi satırlarına. –ecek, -acak’ta kondurulmasın aralarına. “Geliyorum”lar “Seviyorum”lara çarpsın beyaz yapraklı cennetinde. Eril ve dişil melekler söylesinler nakaratlarını, SEVİYOR VE SEVİYORLAR şarkısının bestelenmiş en güzel melodisiyle.

Maveraünnehir’in birleştiği yerde yıkansın üryan umutlar. Ant içilsin kadehlerde, yasak meyve nektarı leb içinde. Kil le su, biraz çer çöp birleşip döşekler örsün kerpiç ten, dedi içinden.

Denemesi, tekrarı yoktu yaşananların. An ı kaçırmamak lazım, esrik tatlarda boğulmamak için, dedi bir kez daha içindekine…

Yazardı…
Çizerdi…
Boyardı…
Masalları.
Mesleğiydi velhasıl…

04.01.2007/Perşembe/02.13