Bazen bir hikâye düşer gözlerime, erinmelerim arasında gel git lerde. Fi tarihinden kalmış çınarlara konu olan cinsten. Dallarında, boy veren salıncakların salladığı, küçük kızlar ve erkekler hakkında… Ne bebeyken dinlediğim masallar tadında tatlı, ne de inandığım masallar kadar acı. Hep iki arada bir derede.
Bana yabancı gelen şarkılar eşliğinde söylediğim, hiç bilmediğim lisanda konuşan, türküler sanki yüreğimden kopup gelen satırlarıma. Hep karmaşa hâkim üç öğün yediğim, çeşnisi bol happaklara… Saçtığım kokularda bile bir melankoli hâkim, kandırıkçı sevinçlerimin arasına sıkıştırdığım.
Sınav bu hayat. Yazılıdan kopya çekmeye kalkıştığım ama elime yüzüme bulaştırıp sınıfta kaldığım… Yok, sevmelerin adı, yok yaşanılanların tatminkâr bir tadı. Hep boyalı şekerler gibi dilinizin üstünde, erirken bulaşan dudaklarımıza… Sahte mi sahte. Sakarinli.
Gözlerimi kapıyorum, detaylara dalıyorum, pikseller kaplıyor ekranımı. Renklerim birbirine giriyor. Anılar amorf kalıyor kendi sanalımda.
Bu aralar hep aynı şarkıyı dinliyorum yazarken: Lara Fabian-Je T’Aime. Buruk mu buruk işte bende bıraktığı… Küsmüşüm, kime küsmüşüm, adını koyamıyorum bir türlü, o da amorf.
Yine güncelerimle baş başa kalmışım… Vefakâr dinleyicim ve zaman zaman satırlarında kendimi kaybettiğim, sonrada geri dönüp sulu sepkenlerle alıp, yapraksız ağaçlarıma astığım…
Yine cümlelerim yarım, yine sayfalarım karalı. Yansımalar bir çırpınış, aynalarımda…
24.03.2007/C.tesi/00:44
Esra ErdoğduKayıt Tarihi : 24.3.2007 00:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
vay ki ne vay..nasıl bir hayat ki bu yaşadığımız...ya da yaşayanmadığımız....harikaydı sayın şair
TÜM YORUMLAR (5)