15.04.2010
Güne, sabahın erken saatlerinde merhaba dedim. Yatağımdan, nedense çok yorgun kalkıyorum. İki- üç gündür yaşadığım, yoğun stresin de etkisi olabilir. Kırk bir yılın sonunda, benimle birlikte, ömrümün sonuna kadar arkadaşlık edecek, ikinci bir arkadaşla tanıştım.
Psikolojim, çok iyi sayılmaz bu günlerde. Her şey üst üste geliyor nedense. Benim, bundan sonra olur olmaz her şeyi kafama takıp, üzülme gibi bir lüksüm yok artık. Her zaman, güçlü bir insan olduğumu düşünürüm. Gerçekten de öyleyim. Her türlü, sıkıntıya, zorluğa karşı mücadele ettim. Ayakta kaldım. Yıkılmadım. Geriye dönüp baktığımda, kendime kızıyorum. Değmeyen insanlara, üzülmek gerektirmeyen olaylara, çok fazla üzülmüşüm.
Sevgili günlüğüm;
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
tesadüfen günlüğünüzle söyleşinizi okudum
hem geçmiş olsun demek
hem de cesaretinizi böylesi ders alınacak bir yazıyla dile getirmiş olmanızı kutlamak istedim herkes okumalı
O KADAR GÜZEL VE İÇTEN Kİ GÜNLÜĞÜNÜZLE SÖYLEŞİNİZ.ÇOK ETKİLENDİM.EN YAKIN DOSTLA SÖYLEŞİNİN TADI DOYUMSUZ OLUR DEĞİL Mİ........GERÇEKLER ACITSADA BUNLARDA HAYATIMIZDAN,BİZDEN BİR PARÇALAR..KABULLENMEK KADAR DAHA GÜZEL BİR OLGUNLUK YOK.
HERŞEY GÖNLÜNÜZCE YAŞANSIN.KUTLUYORUM BU ÇOK GÜZEL ÇALIŞMANIZI.SEVGİ İLE...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta