Öfke biriktiriyordu kadın heybesinde..Yorgunluğunun dinlenme durağında suskun gidişlere ağıtlar yakarak göz yaşının tuzunu biriktirdi..
Gün sessizliğe gebe iken güneşe uzattı elini yanmadı.!
Yola çıkma zamanı geldiğinde aynaların kırık dökük anılarına yolculuk kısa sürmüştü..Yüzünde ki çizgileri parmak uçlarında çizdi yeniden..
Erkeğine öfkeli bakışlarında aniden döndü kalktı yerinden fırlatır gibi attı tokadını güne çaresiz..
Anlamsız imgelerinde keşkelerinden bitkin yürümeye başladı o uçsuz bucaksız tozlu toprağında yaşamın...
soru işaretleri ile dolu karışık öfkeli yorgun..İhaneti ilk tanıdığı günden bugüne pişmanlığın dikenli hırkasını çıkarmıyordu üzerinden..
Katil biz zamanın celladı boğarken umutlarını toprağa düşürmeden şen kahkahası dilsiz...
Canı acıyordu durmadan kanayan derinlerde bir yarası bitmez tükenmez biçare yalnızlığında titredi bedeni üşürken yaz.!
Gecenin döl verdiği sevda yatağında soğuk geceleri günaydın demeden uyanan bir kadındı artık....
Ne çok geçmişti aslında küfürbaz sokaklarından hayatın sabahlarken kaldırımlarda düş'tü yalın..
Ağır aksak bir hayatın koynundan sevişmeden çıkan bir savaş kahramanı idi şimdişlerde...
Raks ediyordu durmadan umudu çıplak ayaklarında bitti..
Çocuklar gib ağlamak istiyordu bugece elma şekeri elinden alınan çocuklar gibi susturmalıydı biri sarıp sarmalı kaçırmalı idi kendi dehlizine atın terkisine atarak kahramanı olmalıydı beyaz atlı..
Gitti....
Acıyı yüreğine saplayarak ..
Namlusuna yerleştirdi Aşk'ı yürüdü yürüdü darmadağın....
Kadındı anne idi sırdaştı dosttu evlattı...
Sarı saçlarında milyonlarca hüzün taşıyordu..
Kadındı sevdaları vardı sevdasına,umudu vardı yarınlara...
Acı kaçtı gözlerine ağlamadı..
Dimdik durdu yine de gururuna yenilmedi..
Trenin raylarına attı bedenini sattı şeytana kendini..
ne koyu ne açıktı demledi ömrünü KADINdı....
Sustu.....
Kadın;
Bir avuç tuz doldurdu avuçlarına
Denizin iyot kokusuna teslim
Dalgaların çığlığına yenik..
Kuytu limanına sığındı öylece...
Gece'ye saklandı sustu..sustu...
____aşk seni bir başılığına aldım..
Söyle..!
Benimle mutlu musun.! ?
sahipsiz bir mezar başına
sadık bir köpek gibi uzandı...
Öfkesi sonsuz
Bekledi bekledi bekledi...
Ama hiç gelmedi....
Kuşun kanatlarına tutundu s'onsuzluğun varlığında...
Teselli hayatına bildiği bütün küfürleri doldurdu..
Çıktığı yolda gök kuşağını kaybetti..
Şimdi kadın çocuklar gibi hürdü..
Dilek Hokkaömeroğlu...
Dilek HokkaömeroğluKayıt Tarihi : 17.10.2012 07:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!