GÜNLÜĞÜMDEN-10
Sevgili Tutku,zaman zaman bazı şeylere hüzün duysam da:Artık hep mutluyum.Şükürler olsun,güzel şeyler oluyor.
Dün akşamüzeri,Anar’ı yemeğe çağırdık.O zaten yemek yiyormuş.”Bu gün jaz festivali’nin son gecesi,gelmek ister misin? ” dedi.İlkine de gitmiştik. ”Tabii gelirim,”dedim.Sekizbuçuğa doğru geldi.Yollarda söyleşe söyleşe,tam zamanında yetiştik.
Bu seferki konser değişikti.Tam Jaz’dı.Üç kişilik bir grup.Vurmalı çalgılar,kontrbas ve piyano.Grup şefi Kerem GÜRSEV, iki-üç gün önce belinden ameliyat olmuş.Doğru-dürüst yürüyemiyordu bile.Ama iğne ve ilaçlarla,konserine çıktı yine de.
Güzeldi,klasik müzik tadı ve esintileri vardı.Böylesi güzellikler kaçırılmamalı,yaşanmalı.Ben de yaşayabildim,sevgili Anar’ın sayesinde.
Anar,bana karşı gerçekten çok özverili.İyi bir şans benim için.Onun sayesinde,birçok değişik güzelliği yaşayabiliyorum.Tanrının armağanı bana diye düşünüyorum.İkimiz de birbirimizden,çok şey öğreniyoruz.Dostluğunu,çok seviyorum.
Konserden çıkınca,İlhan’ın yanına gittik.Bira içtik, söyleştik.Ben çok mutluydum.İki yakışıklı erkek, etrafımda dönüyordu.Ve onlar benim dostumdu.İnternette,İlhan’ın sevgilisiyle tanıştık ve telefonda konuştuk.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
