Günlerimiz Vardı... Şiiri - Münire Çetin

Bazılarımız öğün bulamaz yiyecek
Bazılarımız haramlarla ihya oldu
Günlerimiz vardı;
Masum, manevi
Ama ihtişamlı
Kalmadı artık o ihtişam ve saflık
Şimdi günler bölündü...
Analar(!) günü...
Babalar(!) günü...
Sevgililer günü...
Deliler günü...
Akıllılar günü...
Gülenler günü...
Ağlayanlar günü...
Bize göre gün kalmadı
Gününü gün edenlerin yanında
Gerçek doğrulara kilit vuruldu
Yalancılar baş tacı oldu
Heyhat bize bunun için mi verildi ömür?
Hani garibanların elini tutanlar
Hani komşusu açken aç yatanlar
Paralar su oldu gereksiz akmakta...
Sular sıra sıra kurumakta...
Ne akıl kaldı dimakta
Ne merhamet kaldı
Merhametle yoğrulmuş yürekte
Zayıfı hakir görür,
Haramla şişmiş karınlılıar
Kaygısızca geğirmekte...
Hayır yapmaktan korkar olduk
Hayırsızlar ordusunda
Ağlamaya utanır olduk
Bu gamsızlar kapısında
Ağlayarak geldik dünyaya
Gülenler arasında
Sevdamız sonsuz rabbimize
Kula sevdasından bağrını yırtanlar arasında
Ve hala umudum var;
Bunca;
Haksızlığın,
Kalleşliğin,
Dinsizliğin,
Bilgisizliğin,
Hayasızlığın,
Kol gezdiği
Menfaatçilerin dünyasında!