Günlerimiz, Dünlerimiz, Canlarımız

Gülü dalda, gözü yolda bırakan zalim zamanda,
Yana yatmış gemilerin batacağı bir limanda,
Çırpınıyor gençliğimiz dağılmayan bir dumanda,
Sürünerek, övünerek tükeniyor günlerimiz.

Rafa kalkmış defterlerin sayfaları açılır mı?
Çekilenin, dökülenin bir kıymeti biçilir mi?
Ele karşı, güne karşı bir menzilden geçilir mi?
Sorulmadan, arınmadan kaçacak mı dünlerimiz?

İnsanlara, hayvanlara yüzü dönük olalım mı?
Tabiatın, uygarlığın değerini bilelim mi?
Merhametin, adaletin ışığında kalalım mı?
Yine böyle boş yere dökülmesin kanlarımız

Yüreğimde acılardan öfkelere yer kalmadı.
Her gün başka bir belaya sürülecek ser kalmadı.
Gözümüzde iyi kötü ayıracak fer kalmadı.
Yaşamadan sürülüyor gül diyara canlarımız
Yaşamadan, sevemeden, doyamadan sarılıyor kefenlere tenlerimiz.