Günlerimin Bir Şiir Olmasını İsterdim

Günlerimin bir şiir olmasını isterdim.
Konusu biraz kederli, şehvetten arınmış bir şey.
Gecelerimi anlatmak isterdim,
Sabahı görme dualarımla ağlayışlarımı.
Tek bir çırpıda yazmak,
Bir daha da yüzüne bakmamak isterdim.
Baktıkça da hüzünlenir ağlardım kesin.

Mehtaplı bir gecede hüzünlenmek isterdim.
Aynaların bana döndüğü,
İnsanların olmadığı bir gecede.
Bağırmak isterdim ıssız karanlıklarda.
Ağlamak,
Yakarmak,
Sevmek veya dökmek.
Sadece beni mahveden bu lanetten uzaklaşmak.

Yüreğimin son birkaç nefesinde de ağlamak isterdim,
Gülünecek bir şeyin kalmamasını da.
Benliğimin hançerlenişine kulak vermek,
Bir de üstüne kendi hançerlerimi saplamak...
Acı verici deneyimleri bir de kendimle yaşamak.

Bir daha kaleme almak isterdim bir günümü,
Ancak bu sefer yarını olmayan bir günü.
Son günümde anlatmak isterdim yaşayamadıklarımı.
Bütün düşlerimi son günüme sığdırmak isterdim.
Ancak yine de ağlardım,
Bu sefer de son günüm olduğuna yakardım.
Sayfalarımın tükenişlerine ağlardım,
Düşlerime tek bir sayfa bile kalmadığına,
Ağlardım.